Auchan nie jest firmą notowaną na Giełdzie. W 1977 roku założyciel Auchan, Gerard Mulliez, wprowadził w firmie akcjonariat pracowniczy korzystając z prawa partycypacji, czyli udziału pracowników w wypracowanych przez firmę zyskach. Założyciel Auchan, chcąc pozostać niezależnym od Giełdy, wprowadził dla Pracowników możliwość ulokowania środków pochodzących z partycypacji w akcjach swojego przedsiębiorstwa, pod warunkiem blokady tych środków na okres 5 lat. Było to rozwiązanie korzystne dla obydwu stron. Pracodawcy zapewniał środki na rozwój przedsiębiorstwa bez konieczności ubiegania się o wysokooprocentowane kredyty bankowe, czy poprzez wejście na Giełdę, Pracownikom zaś stały i stabilny wzrost wartości akcji przedsiębiorstwa, zarządzanego w sposób rozsądny i trwały, zapewniał wzrost zainwestowanego przez nich kapitału.
Akcjonariat pracowniczy w Auchan we Francji, po ponad 30 latach działalności, stworzył średni majątek pracownika w wysokości ponad 30 tys. euro. Tym samym umożliwił wszystkim pracownikom (nie tylko kadrze menedżerskiej) możliwość zbudowania trzeciego filaru emerytalnego, dofinansowania studiów swoich dzieci, czy też budowę wymarzonego domu.
W Auchan Polska akcjonariat został wprowadzony w 2001 roku dla wszystkich pracowników. Od początku uczestnictwo pracowników wynosi ponad 90%, a średni majątek polskiego akcjonariusza to 450 euro. Dzięki programowi akcjonariatu pracowniczego oraz stałym szkoleniom z ekonomii przedsiębiorstwa i rachunku wyników wzrasta zainteresowanie pracowników sytuacją i rozwojem firmy. Akcjonariat pracowniczy to również motywowanie pracowników do długoterminowego oszczędzania, a dla przedsiębiorstwa to podniesienie poziomu jakości i stabilności zatrudnienia.
Na temat partycypacji i akcjonariatu pracowniczego we Francji
Wprowadzenie akcjonariatu pracowniczego we Francji stało się możliwe dzięki ustanowionemu w latach sześćdziesiątych przez prezydenta de Gaulle’a prawu , na mocy którego przedsiębiorca, który zdecydował się dobrowolnie dzielić zyskiem z pracownikami i stworzył odpowiedni fundusz w przedsiębiorstwie, uzyskiwał szereg zachęt podatkowych. Pracownik natomiast, decydując się na inwestycje w taki fundusz i zablokowanie w nim środków na 5 lat, po upływie tego okresu mógł z nich korzystać nie płacąc podatku dochodowego od osób fizycznych.
Utworzenie planów oszczędnościowych w przedsiębiorstwie wynika z umowy pomiędzy pracodawcą a jego pracownikami. Dzięki tej umowie kwoty wpłacane przez przedsiębiorstwo i pracowników są wykorzystane do utworzenia zbiorowego portfela papierów wartościowych. Kwoty są odrębne od wynagrodzenia i nie mogą go zastąpić. Mają charakter zmienny, gdyż są związane z osiąganymi przez przedsiębiorstwo wynikami finansowymi, mogą więc być zerowe (w przypadku braku zysku), ale nigdy ujemne. Ustawodawca zastrzega sobie również, aby kwoty te były wykorzystywane do długoterminowego finansowania przedsiębiorstw: z zastrzeżeniem wyjątkowych przypadków, pracownik nie może ich otrzymać natychmiast, ale musi je oszczędzać przez okres 5 lat.
Udział państwa w rozwoju planów oszczędnościowych w przedsiębiorstwach polega na uruchomieniu bodźców podatkowych: kwoty wpłacane pracownikom przez przedsiębiorstwo są odliczane od jego zysku doliczanego do podstawy opodatkowania. Kwoty te nie podlegają podatkowi od wynagrodzeń ani nie są brane pod uwagę do określenia wysokości składek na ubezpieczenie społeczne; te same kwoty w rękach pracowników są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku ich zablokowania na okres 5 lat.
